Prawo Unii Europejskiej ma ogromny wpływ na życie społeczno-gospodarcze osób fizycznych i prawnych w państwach członkowskich. W szczególności następuje to na podstawie Dyrektyw, będących efektem harmonizacji prawa, lub na podstawie Rozporządzeń, będących efektem ujednolicania prawa.

W cyklu artykułów dotyczących wpływu prawa UE na rozwój polskiej branży FinTech na przykładzie dyrektywy PSD2, wykazałem, jakie instytucje zostały wytworzone na podstawie Dyrektywy PSD2. Powstały one odgórnie na szczeblu unijnym, w reakcji na finansowe oszustwa, które miały miejsce w Europie.

Początkowo, gdy Dyrektywa wchodziła w życie, były one nowe i bardzo przydatne dla podmiotów należących do sektora FinTech. Z jednej strony, silne uwierzytelnianie (SCA), czy wprowadzenie nowego podmiotu do prawnej struktury usług płatniczych (MIP), a z drugiej instrumenty open-banking takie jak PIS, AIS, czy CAF, doprowadziły do znacznego rozwoju tej branży w Polsce. Zostało to potwierdzone na podstawie europejskich danych statystycznych, interpretacji przepisów i praktycznych przykładach zastosowania Dyrektywy w biznesie.

Biorąc pod uwagę ogromny wpływ prawa unijnego na wszystkie państwa Unii w tym zakresie, wówczas a contrario należy mieć na względzie, jaki istotny wpływ mają te normy tylko na Polskę.

Branża FinTech nieustannie się rozwija. Powstają nowe przedsiębiorstwa, które dzięki prawu unijnemu mogą oferować nowe usługi. Dyrektywa PSD2 może być jednak dopracowana w pewnych względach, co w konsekwencji może doprowadzić do dalszego, dynamicznego rozwoju tego sektora. Skoro więc poprzednia regulacja miała tak ogromny i pozytywny wpływ na rozkwit FinTechów, wówczas należy uznać, że widząc procesy, przemiany, ale też i błędy, legislator unijny dokona odpowiednich działań w tym kierunku.

Wedle toczących się obecnie prac nad nowymi regulacjami nowelizującymi usługi płatnicze, część postanowień ma zostać przeniesiona do rozporządzenia, ze względu na wagę niektórych elementów open-banking’u, wpływ tych regulacji na swobodę przepływu usług oraz rozwój gospodarczy wewnętrznego rynku europejskiego. Jest to w mojej ocenie dobry krok naprzód dla FinTechów i prawa gospodarczego UE.

Rozwój branży FinTech poprzez udoskonalenie dyrektywy PSD2 stwarza również olbrzymie szanse dla całego sektora finansowego, w tym banków, które w coraz szerszym zakresie udostępniają i korzystają z usług oraz produktów świadczonych przez FinTechy. W ocenie tych przedsiębiorstw w oczywisty sposób zwinne i szybkie metody prowadzenia projektów przez FinTechy dają możliwość skorzystania z najnowszych lekkich rozwiązań technologicznych. Stanowią one przy okazji dobre przedpole testowania i poligon doświadczalny zadowolenia klientów, coraz szerzej korzystających z wszelkich dobrodziejstw Internetu i udostępnienia każdej usługi 24 godziny na dobę. Nawiązywanie partnerstw strategicznych przez banki staje się standardem, dla tych dużych graczy, którzy nie mają wyboru i muszą wpasować się w coraz szerszą rzeszę młodszych osób, dla których zakup usługi w Internecie z wykorzystaniem telefonu jest codziennością. Gdyby nie członkostwo Polski w UE, ciężko byłoby sobie wyobrazić tak kompleksową i dobrze zorganizowaną regulację, spełniającą oczekiwania rynku finansowego wobec przemian technologicznych i społecznych.

Należy więc jednoznacznie stwierdzić, że prawo unijne stanowi istotny czynnik w rozwoju branży FinTech, a następne regulacje w przedmiocie usług płatniczych i nowych technologii powinny kierować się zdecydowanie podobnymi wartościami. Zaproponowane przeze mnie interpretacje normatywne wychodzą temu naprzeciw i pozwalają pozytywnie zweryfikować cel postawiony przeze mnie we wprowadzeniu do cyklu artykułów. Dodatkowo potwierdzają to dane statystyczne zweryfikowane ekonomiczną analizą prawną oraz praktyczne zastosowanie Dyrektywy w biznesie.